Honningsvåg, Noorwegen, vrijdag 24 juli 2015

Voor het eerst deze vakantie zijn we bij de laatste mensen die gaan ontbijten. Het is half 10 wanneer we alweer “uitgeslapen” en aangekleed de ontbijtzaal binnen wandelen. Ontbijten is geen overbodige luxe, want vandaag is het vooraf bedachte programma ook alweer “stevig” te noemen. Na het ontbijt maken we ons namelijk klaar om, na het inslaan van brood voor een lunch onderweg, naar Gjesvaer te rijden. Daar gaan we namelijk voor het eerst deze vakantie letterlijk “het schip in” om naar een vogeleiland te gaan varen. Nou, een vogeleiland dat zal het blijken te zijn!

Wanneer we in Gjesvaer arriveren, het is dan inmiddels ongeveer half 12 (een uur voor vertrek van onze “birdsafari”), staat onze gids van de dag ons al op te wachten bij zijn “Barent’s cabin”. De man heet Björn en is duidelijk van het joviale type. Hij schud ons 1 voor 1 de hand en begint al gelijk met grappen maken. Wanneer je dit soort werk doet, dan is het een “must” dat je goed met mensen om kunt gaan, maar Björn is hier duidelijk een natuurtalent in. Na een praatje te hebben gemaakt wijst hij ons op een picknickplek naast zijn “hutje aan de zee”, wat overigens ook te huur is voor de gemiddelde toerist. De bovenverdieping boven zijn opslagschuur, wel te verstaan. Een gezin Zwitserse mensen maakt hier momenteel gebruik van, maar wanneer wij de buitenafmetingen grofweg bemonsteren, komen we al snel tot de conclusie dat het daarbinnen een “gezellige boel” moet wezen.

Nadat hij op inspectieronde is geweest langs zijn nieuwbouw, een behoorlijk bouwwerk een stukje verderop langs het water, is Björn om kwart over 12 weer terug om ons veiligheidskleding aan te meten. Daar staan we dus met veel te veel zelf meegebrachte warme kleding, want we worden binnen no time voorzien van een compleet gevoerd zwemvest-overall-achtig-ding. En we kunnen door naar het eind van de steiger, waar we samen met nog 1 andere Duits sprekende man worden ingescheept in een kleine polyester motorboot, om met een behoorlijke vaart richting de enige miljoenenstad van de noordkaapstreek te worden vervoerd.

“Miljoenenstad?...Miljoenenstad?...Ze gingen toch naar een vogeleiland?” hoor ik sommigen al denken. Nou daar is een simpele verklaring voor. Op dat vogeleiland ziet het namelijk, soms letterlijk, zwart van de vogels. In deze contreien bevinden zich namelijk van de soort “papegaaiduiker” alleen al ruim 1.000.000 exemplaren! Dat aangevuld met ontelbare Jan-van-Genten, alken, zeekoeten, meeuwen en tientallen grote zee-arenden en zie daar de miljoenstad. Of eigenlijk: zie daar je miljoeneneiland. Wat een gekrioel van vogels en om het wildlife plaatje voor vandaag dan nog wat completer te maken duikt er naast de boot ook nog een zeehond op. Of is het toch onze gids, want de man kan die dieren namelijk feilloos imiteren!

Stukje bij beetje varen we rond het eiland. Telkens weer een nieuwe lagune of inham ontdekkent met vaak per stuk eiland een andere soort vogel die de touwtjes in handen lijkt te hebben. Nog een bijzonder weetje over Jan-van-Genten voor de liefhebber: dit zijn volstrekt monogame vogels, die hun leven lang bij 1 en dezelfde partner blijven. Ook bestaat er bij deze vogels een pikorde (denk maar aan kippen), wat bij de Jan-van-Genten betekent dat alleen paartjes gebruik mogen maken van de mooiste (nestel)plaatsen op de rotsen en dat de vrijgezelle Jan-van-Gent het moet doen met hoger gelegen plekken op de kale rotsen. Toevallig ziet de gids vandaag ook nog een voor het eerst deze zomer een Jan-van-Gent kuiken, zodat deze vogels vandaag toch een beetje de show stelen. Dat terwijl de papegaaiduikers zeker even bijzonder zijn om te zien, maar ze zijn door hun hyperactieve vlieggedrag en neiging om weg te duiken wanneer de boot nadert, moeilijker vast te leggen. Tenslotte nog een raadsel: hoe komt het dat de rotsplekken die in gebruik zijn door de ook in Nederland voorkomende aalscholvers in het algemeen hartstikke wit zijn, terwijl de rots van nature toch echt bijna zwart van kleur is?....................En?.............Raden jullie het al?......................Juist, dat komt doordat de aalscholver voor hij opstijgt “gewoontegetrouw” zijn darmen even leegt. Sorry voor de term…schijthuis…maar die is hier toch echt op van toepassing!

Na 1,5 uur rond het eiland gedobberd te hebben (ondanks dat er nauwelijks wind staat vandaag, zijn de golven en dito schuimkoppen rond het eiland toch alleszins fors te noemen) varen we in een oertempo terug naar het vaste land. Dat lijkt toch ook een algemeen voorkomende eigenschap van excursieleiders op (kleine) boten: ze moeten altijd even lekker scheuren met die kleine bootjes met vaak ietwat te groot uitgevallen buitenboordmotor. Vandaag is daarop geen uitzondering. Uiteindelijk staan we met (of juist zonder) onze zeebenen weer op de aanlegsteiger waar we, na het laten nemen van een foto met onze gids, afscheid nemen en ons weer uit de zwemvest-reddingpak-achtige-kleding wurmen. Zo komt een eind aan een zeer geslaagde excursie die, zeker voor vogelliefhebbers, een absolute aanrader mag worden genoemd.

De zon laat vandaag een beetje verstek gaan, maar verder is het eigenlijk prima weer. Daarom besluiten we om na de birdsafari door te rijden naar de Noordkaap. Het meest noordelijke punt van het continent Europa, nou ja, eigenlijk ook weer niet. Pal naast de noordkaap ligt een kaap die nog net iets noordelijker uit het vaste land steekt, laten we die maar voor het gemak de Noordelijkste Kaap noemen. Voor de liefhebber is er een wandelroute naar het “echte noordelijkste punt” op dit uitsteeksels (circa 9 km heen en idem terug over rotsachtig terrein), maar die portie geven wij vandaag aan fikkie. Wanneer we langs het startpunt van die route rijden zien we dat toch best veel toeristen wel een fikse wandeling ervoor over hebben om te kunnen zeggen: “ik stond noordelijker dan de Noordkaap”, maar wij sluiten ons aan bij de massa die naar een plateau op de welbekende Noordkaap rijdt.

Vandaag schittert die massa overigens (gelukkig) door afwezigheid, want aangekomen bij de Noordkaap zien we een gigantische parkeerplaats waarvan ten hoogste 20-25% in gebruik is. Zowel buiten het gebouw op de kaap, waarbinnen diverse filmvoorstellingen, de noordelijkste kapel ter wereld, musea en een wandelroute langs de geschiedenis van de kaap te vinden zijn, als binnen heerst er vandaag geen grote drukte. En dat terwijl het weer toch echt wel goed te noemen is, want met zelfs af en toe een waterig zonnetje erbij dat door de wolken heen breekt, is het bovenal helder weer. Een mooi uitzicht over het water van de Barentszee valt ons dan ook ten deel, wanneer we bij het welbekende kunstwerk, de bol, op de Noordkaap staan. Eventjes wachten tot de mensen voor ons een foto bij de bol gemaakt hebben en hop, wij zijn al aan de beurt. Dat is nog eens wat anders dan de horrorverhalen uit de reisgidsen die spreken over grote drukte en lange wachtrijen!

Binnen het gebouw is vooral de film in het theater indrukwekkend. Al even indrukwekkend als de pogingen die wij hierbij doen om onze ogen open te houden, want het nachtelijke avontuur van gisteravond heeft er toch wel ingehakt. We lopen nog een uurtje door het gebouw en zien onder andere ook nog een andere film, die wordt geprojecteerd op de muur van een kleinere zaal en stappen uiteindelijk via een deur naar buiten op een plateau waar nog een hele hoop (smeltende) sneeuw ligt. Van hiervandaan hebben we een “Kings view” over de zee. Het door een verrekijker turen om mogelijk nog een glimp van een passerende dolfijn of walvis op te vangen blijft vandaag verder onbeloond. Nu vinden we dat, op een dag waarop we al veel vogels, inclusief grote zeearenden, en een 5-tal zeehonden hebben gezien, ook niet heel erg.

Aan het eind van de middag rijden we terug naar Honningsvåg en gaan we eten in een restaurant enkele honderden meters lopen vanaf het hotel. Gisteren hadden we al gezien dat de menukaart in het hotel slechts een beperkte keus inhield. Vandaar dat we vanavond maar eens “buiten de deur” zijn gaan eten. De verdeling vlees – vis tussen de jongere en oudere garde ligt ook vanavond voor de hand. Na even in het hotel wat spullen te hebben gedropt besluiten we de dag met een avondwandeling door de haven van Honningsvåg en keren we moe maar voldaan terug naar ons Scandic Hotel am Brygge.

Wildlife Count: een aantal met zes nullen aan zeevogels (alken, papegaaiduikers, meeuwen, zeekoeten, zeearenden, enzovoorts, enzovoorts), zeehonden, de dagelijkse dosis rendieren en toch nog een paar muggen in het zilte landschap.