Henningsvaer, Noorwegen, zondag 2 augustus 2015

Vandaag moest de dag worden dat we de Lofoten bij een lekker zonnetje zouden gaan bekijken. Prachtige uitzichten op witte stranden en honderden eilandjes. Jullie snappen misschien wel dat het dan toch een beetje tegenvalt als het weer vandaag zich laat omschrijven als koud, grijs en grotendeels nat. De Lofoten zijn vandaag een beetje gevangen in de laaghangende bewolking en dat maakt het plaatje waarschijnlijk toch wel minder fraai dan het in werkelijkheid zou kunnen zijn. Aan het weer doe je verder niets, dus na een wat later ontbijt dan gebruikelijk en het wassen van nog wat kleren rijden we om een uur of 11 van de parking van het hotel richting het zuiden.

Doel van vandaag is in eerste instantie het plaatsje å, het meest zuidelijke plaatsje op de Lofoten. Dat betekent het rijden van een afstand van ongeveer 115 kilometer enkele reis. Goed te doen zal de gemiddelde Nederlander denken met onze hollandse snelwegen in het achterhoofd. Hier in Noorwegen gaat het rijden echter toch aanmerkelijk minder vlot. Uiteindelijk blijven we dan ook bij een keerpunt steken, zo’n 30 kilometer ten noorden van eerder genoemde plaats.

Onderweg zoals gezegd een beetje treurige wereld. De ruitenwissers van de auto moeten vrijwel constant hun werk doen, al is het ook weer niet zo dat het met bakken uit de lucht komt. Nee, stel het jezelf maar voor als een typisch Nederlandse, in dit geval Noorse miezerdag. De temperatuur komt vandaag ook nauwelijks boven de 10 graden uit, dus het plaatje van een herfstdag is daarmee wel compleet. De omgeving vergoed gelukkig nog het een en ander. De hoofdweg is gelijk ook de toeristische route en deze leidt je van het ene slaperige (veel vissers)plaatsje naar het volgende. Onderweg kom je met enige regelmaat langs de kustlijn, zeker wanneer we de hoofdweg af en toe verlaten voor een B-weggetje, dat soms alleen maar is verhard met stenen.

Behalve het weer hebben we vandaag nog een probleem. Wat lijken die wegen hier op de Lofoten toch smal! Het is moeilijk om op sommige plaatsen met 1 auto niet de neiging te hebben om midden op de weg te gaan rijden. Meerdere wegversmallingen maken de weg soms echt onneembaar voor 2 auto’s naast elkaar. Daarvoor hebben de Noren dan korte, noem het maar uitvoegstrookjes bedacht, waar je als heer in het verkeer kunt wachten zodat je tegenligger kan passeren. Helaas hebben de Noren de waarschuwing voor de wegversmalling niet op alle plaatsen aangebracht.

Zo rijden we even voor het middaguur met een vaartje van 50-60 km/uur (veel harder rijden is haast ondoenlijk op wat hier de hoofdweg heet) een heuvel op, die blijkt over te gaan in een zeer smal bruggetje. Jullie voelen hem ondertussen misschien al aankomen….? Precies op de brug komen we een tegenligger tegen, die met dezelfde vaart als ons pal langs onze auto passeert. Het enige wat we horen is een behoorlijke klap en al gauw zien we de spiegel van onze auto teruggeklapt staan met het glas er half uitbungelend. Nu blijkt de spiegel van een Toyota Avensis wel tegen een stootje te kunnen, want het glas is niet gebroken en op de spiegel is nog niet eens een krasje te zien van de forse klap die zowel onze buitenspiegel als de buitenspiegel van de tegenligger (een Noors koppel in een Volkswagen Up) te verduren kreeg. We zetten de auto aan de kant samen met onze collega pechvogel en zien dan al snel dat de Noren minder geluk hebben gehad. Ook daar is de spiegel teruggeklapt, maar dan wel met als resultaat dat het glas van de spiegel aan gruzelementen is.

De Noor, Martin genaamd (als je tegen mensen aanrijdt, leer je nog eens iemand kennen ;)), heeft volgens hem gelukkig een goede verzekering voor zijn huurautootje afgesloten. We wisselen desondanks toch maar wat papierwerk, namen en overige gegevens uit. Nadat Stanny onze eigen spiegel weer terug op zijn plek heeft gezet en we de Noren verder een prettige vakantie hebben toegewenst, vervolgen we, nog behoedzamer, onze weg. Dat we het einde van de route tot het zuidelijkste punt van de Lofoten niet gaan halen, is dan inmiddels wel duidelijk. Nu is het nog zoeken naar een broodjeszaak, maar daar zijn er niet al te veel van buiten de steden op de Lofoten. Nadat we het geprobeerd hebben bij een openlucht vikingmuseum (bijbehorend restaurant serveerde alleen maar gebak en aanverwanten), komen we terecht in een soort snackbar. Dat betekent vandaag 2 maal min of meer warm eten, maar aangezien het inmiddels al tegen half 2 loopt, nemen we het ervan.

Na het eten is het weer helaas nog steeds niet opgeklaard, sterker nog, met name het zuidelijke deel van de eilanden hult zich vandaag in de donkerste wolken. We rijden nog een uurtje verder, waarbij we als laatste nog een stukje halfverharde weg naar een uitzichtpunt nemen. Daar keren we en rijden, gedeeltelijk via een kleinere weg die wat meer langs de kust loopt dan de hoofdweg, terug richting Henningsvaer (waar ons hotel staat). Onderweg zien we diverse vogelsoorten, waaronder de alom aanwezige meeuwen en kwikstaarten en een koppeltje kuifeenden (in een plas die je vanuit een vogelhut kunt bekijken) en reigers, maar bovenal zien we op deze weg schapen. Veel schapen. Schapen die hier niet alleen maar in de wei, maar met enige regelmaat ook gewoon half op straat lopen en zitten. Oppassen dus en ook hier is weer het devies: “Langzaamaan, dan breekt het spiegeltje niet!”

Wanneer we de afslag naar Henningsvaer/ons hotel bereiken loopt het inmiddels al tegen 5-en. We besluiten nog een half uurtje door te rijden naar Svolvaer, de hoofdstad van de Lofoten, waar we meer keus aan restaurantjes verwachten dan in het kleine Henningsvaer. Onderweg komen we nog langs de grootste houten kathedraal van Noorwegen, waar we ook nog even een bliksembezoek aan brengen. Een werkelijk heel mooie, goed geconserveerde Lutherse kerk is dat, in de vorm van een kruis. Niet alleen de vorm van de kerk, maar ook de binnen brandende kaarsjes (waarschijnlijk opgestoken door kerkgangers en/of toeristen) en afbeeldingen doen denken aan een Katholieke kerk. Toch is het dat niet. De Lutherse kerk (protestants) lijkt een soort middenweg tussen een Katholieke en een Calvinistische (ook protestantse) kerk te zijn.

Eenmaal aangekomen in Svolvaer gaan we gelijk even op zoek naar de plek waar we morgen hebben afgesproken voor een birdsafari. Dit gaan we doen met een snelle, zogenaamde RIB-boot (bij ons ook wel bekend als Zodiac, maar misschien is dat weer net iets anders?). Na een kort wandelingetje langs de haven vinden we de organisatie van de Lofoten Explorer al snel. Het mooie is, dat deze pal naast een mooie eetgelegenheid ligt en aangezien het inmiddels 6 uur, maken we daar gretig gebruik van. Stanny besluit vanavond op de Zeeuwse toer te gaan. Nadat we bij de bar onze bestelling hebben opgegeven (is weer eens wat anders dan in een standaard restaurant), staat er al gauw een dampende pan mosselen voor zijn neus. Weer eens wat anders dan de standaardmenu’s hier in Noorwegen waar heel vaak alleen maar vis en hamburgers op lijken te prijken.

Na het eten rijden we terug naar het hotel. Daar komen we aan rond “koffietijd” en we besluiten het de rest van de avond eens rustig aan te doen.

Wildlife Count: een enkele aalscholver, meeuwen, veel schapen (ook nu weer meer dan eens op de weg), koeien, paarden, mussen, kwikstaarten, kuifeenden en reigers.