Innsbruck, Oostenrijk, maandag 14 augustus 2017

Vannacht een goede nachtrust gehad, waardoor we in ieder geval weer voldoende energie hebben om onze reis te vervolgen richting Oostenrijk. Na Frankrijk, Zwitserland, Liechtenstein en Italië alweer het vijfde land dat we deze vakantie aandoen. Erg leuk om op deze manier in iets meer dan 2 weken tijd toch wel wat verschillende culturen en landsgewoonten aan je voorbij te zien trekken!

Ons zelfgeboekte hotel in Cavalese is goed bevallen. Het deed niet onder voor de meeste andere hotels die in de eigenlijke rondreis “Europa’s hoogste bergtoppen” normaliter zitten. Al hoorden we vandaag nog wel van onze Limburgse reisgenotes dat het eten gisteravond in het “normale” hotel uitstekend was. Aangezien Patricia gisteravond echter zeker niet had genoten van dat eten, kunnen we met een gerust hart zeggen dat we er waarschijnlijk toch niet veel aan hebben gemist.

Om 10 uur checken we uit en beginnen we de rit naar Innsbruck. Het voelt eigenlijk al een klein beetje als een eerste etappe terug richting huis, maar dan wel een korte etappe. We rijden noordwaarts vanuit Cavalese richting Oostenrijk en na ongeveer 160 kilometer komen we aan in Innsbruck. Het is dan ongeveer rond de middag.

Dat is natuurlijk nog veel te vroeg om te kunnen inchecken in het hotel. Geen nood, daar hadden we al over nagedacht. We rijden namelijk direct door naar een bergbaan, die ons in verschillende etappes hoog op een berg brengt die uitkijkt over Innsbruck. Na het eerste treintje, dat overigens alweer een noviteit in de vrij lange rij van treintjes en bergbaantjes van deze vakantie heeft – de kabines kunnen ten opzichte van elkaar in verticale richting bewegen, zo zie je de achterburen en zo zie je ze niet – worden we met een behoorlijk grote kabelbaan verder omhoog getransporteerd. Een laatste kabelbaan laten we deze keer, gelet op de nog wat onstabiele staat van Patricia’s ingewanden, verder voor wat die is.

Het uitzicht is echter vanaf de hoogte waar we nu zijn (een kleine 2000 meter) echter ook al prachtig. De stad Innsbruck ligt aan je voeten, evenals de rest van het dal waarin nog diverse andere kleinere plaatsjes zichtbaar zijn. Je kunt vanaf deze plaats ook nog diverse wandelingen doen, of al etende of drinkende nog langer genieten van het uitzicht. Wij gaan echter na een poosje weer langzaamaan terug naar de kabelbaan en laten ons tenslotte met het treintje weer terug afzakken naar het niveau van de stad.

De tijd die we moesten doden tot de inchecktijd (officieel 15 uur) is daarmee mooi verstreken. Dat ligt niet in de laatste plaats aan het, voordat we überhaupt bij het bergbaantje aankomen, nog enigszins de weg kwijtraken in Innsbruck. Achteraf blijkt dat overigens best knap geweest te zijn, want de parkeergarage ligt niet alleen zo ongeveer direct onder de startplaats van het bergbaantje, maar – zoals achteraf blijkt – ook op nog geen 200 meter afstand van ons hotel! Wanneer we eenmaal terug in de parkeergarage zijn, volgen we dezelfde route die we bij het inrijden hebben gevolgd en zo vinden we onze auto, in het deel van de garage dat onder de universiteitsgebouwen van Innsbruck ligt, weer terug.

Vervolgens rijden we de parkeergarage uit en slaan rechtsaf. Om na ongeveer 300 meter wederom rechtsaf te slaan.....je raadt het al?.......diezelfde parkeergarage weer IN! Alleen dan een klein gedeelte van die garage dat toebehoort aan Hotel Grauer Bär (mooie naam hè?). We zetten de auto in een vak en lopen naar de lift die ons vanuit de kelder bij de receptie brengt. Hier valt al direct op dat we vandaag te maken hebben met een echt luxe hotel. Het ziet er allemaal prachtig uit. Enig minpuntje? Het feit dat we ruim een half uur extra de tijd krijgen om van de pracht en praal te genieten; onze kamer is namelijk nog niet klaar.

Rond 16 uur kunnen we dan toch onze intrek nemen. Patricia probeert nog wat verder uit te rusten en Jacky stort zich op een uurtje welness. Het hotelzwembad lijkt wel een privé-zwembad en ook de jaccuzzi op het dak wordt met een bezoek “vereerd”. Ja ja, je voelt je toch even de koning te rijk zo op het dak van het hotel met uitzicht op een prachtige kerk met in de verte bergen als achtergronddecoratie. Genieten geblazen op onze laatste officiële stop wat betreft de georganiseerde rondreis. Morgen gaan we namelijk nog wel naar Heidelberg, maar die dag hebben we nu eenmaal toch echt zelf aan het programma toegevoegd.

Voor het diner hoeven we vanavond het hotel niet uit. We schuiven – na wat misverstanden tussen de receptie (die voor ons een tafel zou reserveren) en de bediening in het restaurant – aan tafel samen met onze reisgenotes uit Limburg. Een heel gezellige manier om de reis zo samen door te nemen en af te sluiten. Het diner in de vorm van een buffet (op voornoemd misverstand na weer prima verzorgd) vliegt dan ook voorbij. We wisselen ervaringen uit met betrekking tot deze en andere reizen en ook onze dagelijkse bezigheden passeren de revue. Beide dames blijken in het speciaal onderwijs te werken of gewerkt te hebben en dat heeft natuurlijk mooie raakvlakken met Patricia’s werkzaamheden. Na 1,5 uur tafelen nemen we vervolgens afscheid en gaan we – ook op aanwijzing van de dames – nog even de oude binnenstad van Innsbruck bekijken.

En die oude binnenstad, die mag er wezen. Oude gebouwen (meerdere daterend uit de 15e eeuw), een heel bekend gebouw met een gouden dak boven een speciale uitbouw of erker en zelfs een keizerlijk paleis en dat allemaal langs een klein doolhofje van nauwe straten en pleintjes met oude bestrating. Veel huizen met schilderingen op de muren, enzovoorts. Het ligt allemaal vlak bij elkaar en maakt een bezoek aan Innsbruck zeker de moeite waard. De vele terrasjes deze zomeravond dragen dan ook nog bij aan de sfeer van een gezellige studentenstad die hier ook ontegenzeglijk rondzweeft. Zodra het te donker wordt om foto’s te maken zoeken we ons hotel weer op, dat echt praktisch tegen de oude binnenstad aanligt. Zo komt er een eind aan alweer een mooie vakantiedag, ditmaal in Oostenrijk.

WILDLIFE COUNT: Zwaluwen, vlinders, geitjes en weer een aantal kleine hagedisjes op de berg met uitzicht over Innsbruck.