Les Gets, Frankrijk, woensdag 2 augustus 2017
Door: Jacky
Blijf op de hoogte en volg Patricia
02 Augustus 2017 | Frankrijk, Les Gets
De eerste kabelbaan die we vanochtend nemen loopt naar de top van de Mont Chéry. Een berg van ruim 1800 meter hoogte en daarmee direct de hoogste rondom Les Gets. Wij sluiten netjes aan in de rij met mensen die een kaartje willen kopen, om er na een kleine 10 minuten wachten achter te komen dat dit helemaal niet nodig is. De multipass die we bij het boeken van deze reis “erbij hebben gekregen” verschaft je direct toegang tot alle kabelbaantjes in Les Gets en zelfs ook tot diverse kabelbanen in de (wat wijdere) omgeving. In Les Gets gaat het om in totaal 3 kabelbanen die in de zomer in gebruik zijn.
Het eerste traject van de dag omvat gelijk 2 van de 3 genoemde kabelbanen. Het eerste stuk ga je omhoog in een gesloten cabine, waar circa 6 volwassenen tegelijk in passen. Die zitten er bij ons dan ook in en we zijn blij dat er een paar kleine raampjes in de gondel geopend kunnen worden. Het is vandaag namelijk stralend weer en zo ’s ochtends warmt het al flink op. Wanneer we aankomen op het “middelstation”, kun je echter wel merken dat de wijsheid dat de temperatuur op grotere hoogte lager ligt ook hier opgeld doet. Wij hebben onze zomerjasjes bij ons, dus dat deert ons vandaag sowieso niet. Naar later blijkt, zijn die jassen vandaag overigens helemaal niet nodig, want ook na het “beklimmen” van het 2e deel van de berg – dit keer met een traditioneel open skiliftje – wordt het weliswaar nog iets frisser, maar koud wordt het nooit.
Nu heeft de Mont Chéry een paar bijzonderheden. De bekendste daarvan is het feit dat je vanaf deze berg in de verte het Mont Blanc massief al kunt zien liggen. Dat massief is niet moeilijk te herkennen, want fier boven de bergtoppen in de nabijheid van Les Gets torent in de verte een bergkam met een flink aantal zeer hoge witte (want het hele jaar door voorzien van sneeuw!) pieken. Het is een indrukwekkend gezicht. Wanneer we verder rondkijken zien we in de verte nog meer hoge pieken met vrijwel helemaal boven op die bergen ook nog een aantal duidelijk herkenbare gletsjers. Het echte hooggebergte nadert nu dus ineens al snel!
Vervolgens de 2e bijzonderheid van de Mont Chéry. Vanaf de top van de berg zien we namelijk al vanuit de kabelbaan een groot aantal paragliders of parasailers (kan iemand het verschil uitleggen?) opstijgen. Dan beseffen we ook al snel dat een aantal mensen die grote rugbepakkingen in de stoeltjeslift meezeulen daar wel eens parachutes in verstopt zouden kunnen hebben. En dat blijkt inderdaad het geval. Eenmaal boven halen zij de parachutes en wij de camera’s tevoorschijn. In ons geval met als doel om de start van een aantal paragliders te filmen en te fotograferen. Daarbij valt op dat je stevig op je benen moet staan om niet direct, wanneer je parachute wind begint te vangen, van de berg af te worden geblazen. Min of meer gecontroleerd weten de “acrobaten”, want dat zijn het toch wel in onze beleving (je moet dit echt niet gaan doen zonder oefening!), de berghelling achter zich te laten en even later zweven ze op honderden meters hoogte tussen de bergpassen en boven het dorp Les Gets.
Na te hebben genoten van het werkelijk prachtige uitzicht, gaan we weer terug naar beneden met de stoeltjeslift en de gesloten (cabine)kabelbaan. Het is inmiddels alweer lunchtijd en bij een pattisserie (bakkerij, inclusief terras in dit geval) vinden we een aantal prima broodjes. Het is genieten van de ambiance in het skidorp Les Gets, wat overigens praktisch tegen het mogelijk nog wat bekendere Morzine aangebouwd ligt. Er is een mooie hoofdstraat, waar volop eet- en drinkgelegenheden zijn en natuurlijk zijn er vele, vele plaatsen waar je in de winter ski’s kunt huren. Skiën, dat kun je momenteel echter niet in Les Gets bij temperaturen zo tussen de 25 en 30 graden vandaag. Wat voor sport wordt er dan wel beoefend, zul je je misschien afvragen? Nou dat kunnen een aantal mensen die vaker in de zomer naar wintersportoorden op vakantie zijn geweest je wellicht ook wel vertellen. Er wordt hier namelijk gemountainbiked bij het leven!
Wanneer we ’s middags met een skilift aan de andere kant van het dorp de tweede berg (de Mont Chavannes met een top iets boven de 1600 meter – Les Gets ligt overigens op circa 1100 meter hoogte) beklimmen, zitten we namelijk tussen de mountainbikers die hun fietsen aan de liften hangen en ze zo mee naar boven transporteren. Beneden bij de lift kun je op een kaart al duidelijk zien, dat er werk van het mountainbiken wordt gemaakt in de zomer. Er zijn namelijk heel veel verschillende “trails” die je kunt volgen, variërend in moeilijkheidsgraad van eenvoudig tot zeer moeilijk. Het lijkt ook echt een sport van jong en oud(er) te zijn, want we zien behalve veel jongeren ook diverse mensen van middelbare leeftijd en vooral ook veel kinderen met de mountainbike de berg afsjeezen.
Dat al dat van een berg afracen ook wel eens fout gaat blijkt, wanneer we vanaf de top van de Mont Chavannes naar beneden wandelen. Een tocht van zo’n 5,5 kilometer door open terrein en (gelukkig) af en toe ook door wat boomrijker gebied. In een bocht van een van de – volgens de borden toch niet al te moeilijke – parcoursen is namelijk een jochie van een jaar of 10-12 onderuit gegaan. De hulpdiensten zijn er al bij. Het lijkt erop of de jongen wellicht een schouder of armblessure heeft opgelopen (sleutelbeen?). Even later komt een auto van de lokale hulpdiensten hem ophalen en deze auto passeert ons later wanneer we weer verder richting het dal lopen. Dat is geen fijne manier om een dag mountainbiken te eindigen, maar ondanks de bescherming die de meeste mountainbikers toch echt wel dragen blijkt het dus zeker een risicovolle sport te zijn.
Wanneer we zijn afgedaald tot vlakbij Les Gets komen we nog langs een groot meer, dat uitbundig wordt gebruikt als recreatieplas. Veel mensen genieten hier van het mooie weer met allerhande zwemaccessoires. Wij laten het meer echter links liggen, want wij hebben in het hotel een eigen zwembadje. Nadat we na ruim 1,5 uur lopen weer in het hotel arriveren werkt dat heerlijk ontspannend. Een jaccuzzi doet de rest.
Voor het eten lopen we vanavond het dorp in. Op de menukaart in het hotel staat namelijk kaas, kaas en nog meer kaas en aangezien we toch niet zulke hele echte kaaskoppen zijn, laten we dat aan ons voorbijgaan.
Voordat we een eettentje opzoeken, lopen we in het dorp ook nog even de lokale supermarkt in om wat inkopen (proviand voor de volgende etappe van de vakantie) te doen. Zoals gezegd heeft het dorpje een leuk en gezellig centrum, dus je hoeft niet lang te zoeken voor een geschikte eettent. Ook hier komt het avondeten pas laat op gang (zo rond 19 uur), maar desondanks zijn we rond 20 uur terug in het hotel en kunnen we nog wat genieten van het uitzicht op de avondlucht boven de bergen rondom ons hotel.
WILDLIFE COUNT: in plaats van muggen dit jaar wespen op (en rond) het menu(kaartje), een aantal ongedefinieerde grote vogels rondom de paragliders, diverse soorten vlinders op de alpenweide, kleine vogeltjes waaronder kwikstaarten en vele musjes en felgroene (bijna lichtgevende!) sprinkhaanachtigen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley