Chamonix, Frankrijk, donderdag 3 augustus 2017
Door: Jacky
Blijf op de hoogte en volg Patricia
03 Augustus 2017 | Frankrijk, Chamonix
We hoeven ons niet te haasten vanochtend, want de rit naar onze volgende halte, Chamonix Mont Blanc, is slechts zestig kilometer. Dat vinden wij natuurlijk nogal kort, dus verlengen wij de route en maken we er een heuse Tour de France etappe van. We nemen 2 cols op in het routeschema, te weten de Col de la Colombière en de Col de Aravis. Vooral de eerste col zal de wielerliefhebbers als muziek in de oren klinken.
Eenmaal op de flanken van de Colombière aangekomen vallen gelijk het grote aantal Nederlandse teksten (namen en aanmoedigingen) op, die op de weg zijn gekalkt. Naar later blijkt is een groep Nederlanders hier bezig met een gesponsorde beklimming van de berg voor het goede doel. In plaats van Froome, Bardet en Mollema staan nu namen als Piet, Yvonne en Jeanet op het asfalt geschreven. Om de paar honderd meter afgewisseld met allerhande aanmoedigingen en andere frivoliteiten om de stemming bij de duidelijk afziende “klimgeiten” erin te houden.
Eenmaal op de top blijkt pas hoe populair de Colombière nu eigenlijk is. De parkeerplaatsen staan overvol en zelfs wanneer we de top al ruim gepasseerd zijn is het moeilijk om een plekje te vinden om de auto even te kunnen stallen. We willen natuurlijk wel een foto van het bord op de top, om aan te tonen dat wij die berg “bedwongen” hebben. Weliswaar met behulp van paardekrachten, maar toch..het is een mooie ervaring en leuk om nu eens met eigen ogen te zien hoe zwaar zo’n col opfietsen wel niet moet zijn! Petje af voor al die amateurs die vandaag in de bloedhitte (onderweg tikte de thermometer van de auto zelfs even 35(!) graden aan) naar boven zijn gereden.
Op de top wacht ons nog een mooie verrassing. Wanneer Patricia omhoog kijkt, valt haar oog namelijk op een “zwerm” grote vogels. Ja, een zwerm is in dit geval het goede woord en blijkt dus niet alleen voorbehouden aan onze kleinere gevederde vrienden. In dit geval gaat het om een zwerm van circa 25 grote roofvogels en gieren. Het is lastig om goede foto’s te maken, maar van een paar exemplaren hebben we toch een redelijk herkenbaar beeld kunnen “schieten”. Enorme beesten en het vermoeden is dan ook al gauw dat we hier te maken hebben met de grotere gierensoorten die Europa rijk is. Bestuderen van de foto’s levert ’s avonds een mooie verrassing op: tussen de 25 grote vogels zit in ieder geval vale gieren en zelfs een lammergier. Met name de lammergier is schijnbaar ook nog zeldzaam. Beide giersoorten hebben een spanwijdte van 2,4 tot 2,8 meter!!
Voordat we onze weg weer vervolgen schrikken we ons ook nog even een hoedje, want uit het niets duikt ineens een gevechtsvliegtuig op boven de bergtop. Met een enorm gekrijs en gebulder vliegt het gevaarte vervolgens “liggend op de zij” tussen de bergtoppen door. Het duurt een paar seconden voor we beseffen wat er zojuist overkwam en dat is exact de tijd die het ding nodig heeft om in de verte alweer uit beeld te verdwijnen.
Van de schrik bekomen horen we alweer de bekende koeienbellen van grazende koeien op de omliggende alpenweiden (die hebben we de afgelopen dagen namelijk al vaker gehoord en gezien). We stappen weer in de auto en rijden nog een poosje door totdat we even voorbij de top van de col de Aravis lunchpauze houden met broodjes die we bij de plaatselijke bakker in 1 van de alpendorpjes waar we vandaag doorheen rijden op de kop hebben getikt. Nederlanders op een Franse col in Canadese campingstoeltjes, raar maar waar, zo zitten we er vanmiddag bij. Tijdens de lunch houden een paar wel heel nieuwsgierige vlinders ons gezelschap en het kost ons uiteindelijk zelfs moeite om ze af te schudden voordat ze “gewoon” mee verder zouden rijden in de auto.
Na nog vele, vele haarspeldbochten te hebben verteerd komen we rond 14.30 uur aan in Chamonix. We zoeken in eerste instantie een parkeerplaats, maar dat geven we al gauw weer op. Het is hier werkelijk enorm druk en alle parkeerplaatsen in het centrum zijn overvol. Dat wordt vandaag dus nog niet 1 van de grootste bezienswaardigheden bezoeken, want zowel de Aiguille de Midi (uitzichtpunt en kabelbaan bij de Mont Blanc) als de Mer de Glace gletsjer kosten dermate veel tijd (3 uur per stuk) om te bezoeken, dat dat nu niet meer gaat lukken. We proberen dit te verdelen over morgen en zaterdagochtend. Het laatste zou wel een heel lange dag beteken vanwege de behoorlijk lange rit naar Täsch die zaterdag ook al op het programma staat, maar we zullen zien hoe het uitpakt...
Nadat we zijn ingecheckt in het hotel dat even buiten Chamonix blijkt te liggen, worden we ook hier weer naar onze kamer gebracht. En werkelijk waar: ook deze kamer mag er weer zijn. Compleet met rolluik en grenzend aan een golfbaan, maar toch bovenal met een spectaculair uitzicht op de besneeuwde hoge bergtoppen en zicht op een heuse gletsjer! Dat heeft de reisorganisatie goed uitgezocht.
In de lobby van het hotel hebben we folders zien liggen van de busverbindingen die vanaf het hotel richting het centrum van Chamonix lopen. Daar maken we graag gebruik van, zeker als we merken dat de bus ons ook nog eens gratis naar Chamonix-centrum brengt. De auto blijft dus ook hier lekker bij het hotel staan en we laten ons binnen 10 minuten naar Chamonix brengen.
In het centrum is het een drukte van belang. We bezoeken de plaatselijke VVV en bestoken ze nog met een aantal vragen over de excursies die we morgen en dus wellicht ook nog overmorgen willen gaan ondernemen. Gelukkig praten de medewerkers hier goed Engels, want ons Frans is nog steeds ietwat roestig (op zijn zachtst gezegd).
Nadat we vanavond bij een Italiaan in no-time een flink bord spaghetti en een al even flink toetje hebben verorberd, begeven we ons weer terug richting de bus. Na een kwartiertje wachten kunnen we instappen in een behoorlijk drukke bus, die de 10 minuten die onze rit daarna ongeveer duurt alleen maar drukker zal worden. Gezelligheid troef dus, maar ach...het is gratis!
Terug in het hotel Le Labrador (what’s in a name) genieten we van ons magnifieke uitzicht en bereiden we ons voor op de dagen die komen gaan.
WILDLIFE COUNT: mussen, vele mussen, diverse soorten waaronder een aantal erg nieuwsgierige vlinders en circa 25 majestueuze vliegende deuren (oftewel gieren).
Eenmaal op de flanken van de Colombière aangekomen vallen gelijk het grote aantal Nederlandse teksten (namen en aanmoedigingen) op, die op de weg zijn gekalkt. Naar later blijkt is een groep Nederlanders hier bezig met een gesponsorde beklimming van de berg voor het goede doel. In plaats van Froome, Bardet en Mollema staan nu namen als Piet, Yvonne en Jeanet op het asfalt geschreven. Om de paar honderd meter afgewisseld met allerhande aanmoedigingen en andere frivoliteiten om de stemming bij de duidelijk afziende “klimgeiten” erin te houden.
Eenmaal op de top blijkt pas hoe populair de Colombière nu eigenlijk is. De parkeerplaatsen staan overvol en zelfs wanneer we de top al ruim gepasseerd zijn is het moeilijk om een plekje te vinden om de auto even te kunnen stallen. We willen natuurlijk wel een foto van het bord op de top, om aan te tonen dat wij die berg “bedwongen” hebben. Weliswaar met behulp van paardekrachten, maar toch..het is een mooie ervaring en leuk om nu eens met eigen ogen te zien hoe zwaar zo’n col opfietsen wel niet moet zijn! Petje af voor al die amateurs die vandaag in de bloedhitte (onderweg tikte de thermometer van de auto zelfs even 35(!) graden aan) naar boven zijn gereden.
Op de top wacht ons nog een mooie verrassing. Wanneer Patricia omhoog kijkt, valt haar oog namelijk op een “zwerm” grote vogels. Ja, een zwerm is in dit geval het goede woord en blijkt dus niet alleen voorbehouden aan onze kleinere gevederde vrienden. In dit geval gaat het om een zwerm van circa 25 grote roofvogels en gieren. Het is lastig om goede foto’s te maken, maar van een paar exemplaren hebben we toch een redelijk herkenbaar beeld kunnen “schieten”. Enorme beesten en het vermoeden is dan ook al gauw dat we hier te maken hebben met de grotere gierensoorten die Europa rijk is. Bestuderen van de foto’s levert ’s avonds een mooie verrassing op: tussen de 25 grote vogels zit in ieder geval vale gieren en zelfs een lammergier. Met name de lammergier is schijnbaar ook nog zeldzaam. Beide giersoorten hebben een spanwijdte van 2,4 tot 2,8 meter!!
Voordat we onze weg weer vervolgen schrikken we ons ook nog even een hoedje, want uit het niets duikt ineens een gevechtsvliegtuig op boven de bergtop. Met een enorm gekrijs en gebulder vliegt het gevaarte vervolgens “liggend op de zij” tussen de bergtoppen door. Het duurt een paar seconden voor we beseffen wat er zojuist overkwam en dat is exact de tijd die het ding nodig heeft om in de verte alweer uit beeld te verdwijnen.
Van de schrik bekomen horen we alweer de bekende koeienbellen van grazende koeien op de omliggende alpenweiden (die hebben we de afgelopen dagen namelijk al vaker gehoord en gezien). We stappen weer in de auto en rijden nog een poosje door totdat we even voorbij de top van de col de Aravis lunchpauze houden met broodjes die we bij de plaatselijke bakker in 1 van de alpendorpjes waar we vandaag doorheen rijden op de kop hebben getikt. Nederlanders op een Franse col in Canadese campingstoeltjes, raar maar waar, zo zitten we er vanmiddag bij. Tijdens de lunch houden een paar wel heel nieuwsgierige vlinders ons gezelschap en het kost ons uiteindelijk zelfs moeite om ze af te schudden voordat ze “gewoon” mee verder zouden rijden in de auto.
Na nog vele, vele haarspeldbochten te hebben verteerd komen we rond 14.30 uur aan in Chamonix. We zoeken in eerste instantie een parkeerplaats, maar dat geven we al gauw weer op. Het is hier werkelijk enorm druk en alle parkeerplaatsen in het centrum zijn overvol. Dat wordt vandaag dus nog niet 1 van de grootste bezienswaardigheden bezoeken, want zowel de Aiguille de Midi (uitzichtpunt en kabelbaan bij de Mont Blanc) als de Mer de Glace gletsjer kosten dermate veel tijd (3 uur per stuk) om te bezoeken, dat dat nu niet meer gaat lukken. We proberen dit te verdelen over morgen en zaterdagochtend. Het laatste zou wel een heel lange dag beteken vanwege de behoorlijk lange rit naar Täsch die zaterdag ook al op het programma staat, maar we zullen zien hoe het uitpakt...
Nadat we zijn ingecheckt in het hotel dat even buiten Chamonix blijkt te liggen, worden we ook hier weer naar onze kamer gebracht. En werkelijk waar: ook deze kamer mag er weer zijn. Compleet met rolluik en grenzend aan een golfbaan, maar toch bovenal met een spectaculair uitzicht op de besneeuwde hoge bergtoppen en zicht op een heuse gletsjer! Dat heeft de reisorganisatie goed uitgezocht.
In de lobby van het hotel hebben we folders zien liggen van de busverbindingen die vanaf het hotel richting het centrum van Chamonix lopen. Daar maken we graag gebruik van, zeker als we merken dat de bus ons ook nog eens gratis naar Chamonix-centrum brengt. De auto blijft dus ook hier lekker bij het hotel staan en we laten ons binnen 10 minuten naar Chamonix brengen.
In het centrum is het een drukte van belang. We bezoeken de plaatselijke VVV en bestoken ze nog met een aantal vragen over de excursies die we morgen en dus wellicht ook nog overmorgen willen gaan ondernemen. Gelukkig praten de medewerkers hier goed Engels, want ons Frans is nog steeds ietwat roestig (op zijn zachtst gezegd).
Nadat we vanavond bij een Italiaan in no-time een flink bord spaghetti en een al even flink toetje hebben verorberd, begeven we ons weer terug richting de bus. Na een kwartiertje wachten kunnen we instappen in een behoorlijk drukke bus, die de 10 minuten die onze rit daarna ongeveer duurt alleen maar drukker zal worden. Gezelligheid troef dus, maar ach...het is gratis!
Terug in het hotel Le Labrador (what’s in a name) genieten we van ons magnifieke uitzicht en bereiden we ons voor op de dagen die komen gaan.
WILDLIFE COUNT: mussen, vele mussen, diverse soorten waaronder een aantal erg nieuwsgierige vlinders en circa 25 majestueuze vliegende deuren (oftewel gieren).
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
