Heidelberg, Duitsland, dinsdag 15 augustus 2017

Een behoorlijke rit vandaag, over circa 450 kilometer richting Heidelberg. Deze stad, voornamelijk bekend door het slot dat op een berg over de stad en diens eveneens bekende oude brug uitkijkt, ligt mooi halverwege de reis van Innsbruck naar Axel. Dat betekent morgen nog zo’n 450 kilometer, maar dat gaat waarschijnlijk vrijwel uitsluitend over grote wegen.

Vandaag begon de etappe even na 10 uur, nadat we vanochtend – nog voor het ontbijt – een hele optocht met muziek en mensen in de lokale dracht voorbij ons hotelkamerraam zagen trekken. Uiteraard hebben we dat nog even gefilmd voor de eventuele liefhebbers thuis. Nadat we de behoorlijk steil oplopende inrit van de parkeergarage zonder brokken uit zijn geraakt rijden we de eerste uurtjes via wat kleinere wegen, dwars door de Tiroler Alpen. Daarbij doen we, na slechts iets meer dan 25 kilometer rijden, ook nog even het plaatsje Seefeld aan. De plaats waar broer en schoonzus van Jacky altijd gaan wintersporten.

Seefeld ziet er in de zomer ongetwijfeld anders uit dan in de winter. Omdat we niet genoeg tijd hebben om hier echt rond te gaan kijken, schieten we snel wat plaatjes van een 2-tal hotels die Jan en Mellissa bekend voor zouden moeten komen. Verder zijn we net lang genoeg in het plaatsje om te concluderen dat het er heel gezellig uitziet. Het is er vandaag ook behoorlijk druk, maar we stellen ons zo voor dat dat in de winterperiode nog veel meer het geval zal zijn. Nadat we ook nog een paar bergbaantjes hebben gezien die naar de skipistes lopen, verlaten we het plaatsje weer en vervolgen we onze rit via de B-wegen richting de grens met Duitsland.

Alles verloopt vanochtend eigenlijk heel voorspoedig. Echt heel hard opschieten doen de kilometers natuurlijk niet op de kleinere weg, die regelmatig ook nog dwars door dorpjes en kleine stadjes loopt, maar het landschap is absoluut de moeite van het in eerste instantie nog even vermijden van de grote weg waard. Mooie bergen en uiteindelijk komen we ook nog langs de Weissensee. Een mooi diep blauw meer, waar het druk is met dagjesmensen. Hetzelfde geldt voor een wat kleiner meer waar we later nog passeren en dat volgens de borden bekend staat om zijn prima duikmogelijkheden. Wij denken daarbij toch eerder aan, pak-em-beet de Caraïben, maar het schijnt hier dus ook heel mooi te zijn.
Even na de middag verlaten we dan Oostenrijk en daarmee laten we eigenlijk ook de “echte” alpen achter ons. Je ziet de bergen nu snel kleiner worden en het landschap begint meer trekken te vertonen van, laten we zeggen Zuid-Limburg. Ook mooi natuurlijk, maar het is toch weer even wennen wanneer je ruim 14 dagen tegen hoge bergen aan hebt mogen kijken. Na de lunchpauze wordt de rit eigenlijk verder vrij eentonig. De A7 gaat over in de A8 en dan heb je het qua echte afwisseling wel een beetje gehad. De Duitse autobahn, de snelweg dus begeleidt ons verder naar Heidelberg.

We hebben overigens niet uitsluitend gekozen voor Heidelberg vanwege de centrale ligging tussen Innsbruck en Axel. Nee, Heidelberg heeft meer te bieden. Zoals reeds vermeld kun je hier een mooi slot en dito brug bewonderen en heeft de stad ook een mooi oud centrum. De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat deze binnenstad overigens niet kan tippen aan die van Innsbruck, maar die is dan ook wel heel speciaal. De oude binnenstad van Heidelberg is gewoon mooi en leuk om door te lopen. Volop oude gebouwen sieren de straten die nog veelal met kinderkop-achtige stenen zijn geplaveid.

We lopen eerst de heuvel op die aan de zijde van Heidelberg ligt, waar het slot zich dus niet bevindt. Zo hebben we, na een stevige klim uiteindelijk een mooi overzicht over de stad met op de achtergrond het slot en op de voorgrond de oude brug. De moeite van het lopen over de steil omhoog lopende Philosophenweg zeker waard! We maken de foto, die we ooit al eens tijdens een quiz voorgeschoteld hebben gekregen van het slot en de brug, destijds met de vraag: “Welke stad zie je op het plaatje?” De volgende keer zullen we het zeker weten!

Omdat het inmiddels al tegen half 7 loopt dalen we de heuvel weer snel af via de zogenaamde Schlangenweg (deze vakantie al een Gamsweg en een Schlangenweg gelopen, maar geloof maar niet dat je die dieren ziet!) richting de oude binnenstad. We ploffen daar neer op het eerste het beste, maar desondanks gezellige terrasje en bestellen een Wiener Schnitzel (we komen tenslotte uit Oostenrijk) met een Duits biertje “dazu”. We laten het ons smaken en maken ons vervolgens op voor de laatste uitdaging van de vakantie.

Die uitdaging bestaat uit het vinden een plaquette ter herinnering aan het feit dat Maarten Luther hier in Heidelberg in 1518 zijn 95 stellingen kwam toelichten aan de universiteit. Dat is wellicht nog iets waar je Heidelberg van zou kunnen kennen: zijn reeds honderden jaren oude universiteit. Je vindt de gebouwen van de verschillende faculteiten ook door de stad verspreid (we kwamen er zelfs 2 tegen aan de Philosophenweg, haast bovenop de heuvel aan de rand van de stad). Uiteindelijk vinden we de plaquette vlakbij wat wij denken dat de hoofdvestiging van de universiteit is, aan de (hoe kan het ook anders) Universitätsplatz.

Zo is onze missie in Heidelberg ook weer tot een goed einde gekomen. We lopen door de lange winkelstraat (Hauptstrasse) terug richting ons hotel. Daar hopen we nog even te kunnen genieten van onze laatste vakantieavond in een mooie grote kamer, waar slechts 1 dingetje op aan te merken valt: de airco doet het helaas niet. Als je weet dat het hier vandaag ongeveer 30 graden was, dan snap je dat we momenteel nog lekker met de ramen open op de kamer zitten met een door de receptionist geregelde ventilator op de hoogste stand.

Tenslotte, zoals altijd aan het eind van een vakantie met reisverslagen, willen we jullie weer bedanken voor het meebeleven van onze reis door het lezen van onze verhalen. We hopen dat we de sfeer en de ervaringen een beetje hebben kunnen overbrengen en uiteraard: graag tot de volgende reis!

WILDLIFE COUNT: Flink wat grote en wat minder grote roofvogels onderweg en een valk met luid krassend daaromheen cirkelende (Duitse) Vlaamse gaaien in Heidelberg.