Malbun, Liechtenstein, woensdag 9 augustus 2017
Door: Jacky
Blijf op de hoogte en volg Patricia
09 Augustus 2017 | Liechtenstein, Malbun
Vanochtend is het alweer tijd om Davos én Zwitserland te verlaten en op weg te gaan naar het volgende land op deze Europese rondreis. We hebben gisteren echter nog maar nauwelijks gebruik kunnen maken van onze zogenaamde Davos Kloster Card pasjes waarmee we, behalve de bus, ook weer de diverse kabelbanen en treintjes in Davos Dorf en omgeving kunnen benutten. Dat gaan we vanochtend, nadat we zijn uitgecheckt uit het hotel, dan ook eerst nog maar eens doen.
We lopen naar de bushalte (circa 200 meter) en rijden vervolgens met de bus (circa 300 meter) naar de Parsenn Bahn. Een diagonaal treintje (waar hebben we dat eerder gezien?), dat je via een middelstation op een hoogte van circa 2200 meter naar een eindstation op een hoogte van ruim 2600 meter brengt. Verschil met het vorige diagonale treintje is wel dat de Parsenn Bahn niet alleen in een berg rijdt, maar ook “gewoon” buiten. Je hebt hier dus wel degelijk uitzicht, dat wil zeggen: zodra je het middelstation nadert en boven de laaghangende bewolking in het dal uit reikt. Bij het eindstation stappen we uit en genieten eerst even van het uitzicht. Vanwege de tijd hebben we dan al besloten vanaf hier terug te lopen naar het middelstation (een wandeling van een klein uurtje) en niet met een aansluitende kabelbaan nog hoger de berg op te gaan.
De wandeling is best lastig. Het pad loopt namelijk behoorlijk steil naar beneden en ligt aardig bezaaid met losse steentjes en stenen. Af en toe wordt het gelukkig ook wat minder steil en er zijn ook korte stukjes die je door de alpenweide (zonder stenen) voeren. Onderweg zien we een dier het pad oversteken. Nadere bestudering via de inzoomfunctie van het fototoestel leert ons dat we opnieuw te maken hebben met een marmot. Hoeveel je er ook ziet, het blijven leuke beesten en dit exemplaar laat zich ook nog eens rustig bekijken.
Het uitzicht vanaf de berg is erg mooi. De laaghangende bewolking boven het dal begint langzaam maar zeker steeds grotere gaten te vertonen, zodat we in de diepte onder ons inmiddels ook Davos kunnen zien liggen. Terwijl we verder lopen, horen we regelmatig vogels roepen en fluiten, maar in slechts een enkel geval laten de diertjes zich ook zien. Ze zijn helaas te snel om op de foto vast te leggen. Na onderweg nog wel een klein (privé?) vliegtuig te hebben zien passeren, arriveren we ruim op tijd om de laatste trein richting het dal te nemen, voordat het treinpersoneel aan een uur middagpauze begint. Zo houden we wat meer tijd over voor de rest van ons dagprogramma.
Nadat we uit de trein zijn gestapt lopen we naar de dichtstbijzijnde bakkerij, waar geheel volgens jouw eigen keus een sandwich (2 aan elkaar vastzittende broodjes in dit geval) wordt geprepareerd. We eten die vervolgens op, zittend in de zon op een bankje in een klein park middenin Davos Dorp. Het park wordt opgesierd door een vijvertje met een kunstwerk bestaande uit diverse menselijke figuren. Alle figuren hebben een paraplu en de meeste kijken triestig naar de grond (de 14 reden om droevig te worden van regen), maar één van de figuren kijkt hoopvol naar boven, houdt de paraplu ook niet boven het hoofd en diens paraplu is bovendien rood van kleur. De hoop die de zon brengt als tegenstelling met de 14 grauwgrijze droevige figuren met dito gekleurde paraplu’s.
Zo rond 13 uur zijn we terug bij het hotel en vertrekken we uiteindelijk echt richting Liechtenstein. Het kleine vorstendommetje, waar we vanavond in het plaatsje Malbun (ook voornamelijk bekend van de wintersport) zullen verblijven. Onderweg doen we echter eerst nog een plaatsje in Zwitserland aan. Dat plaatsje, Bad Ragaz, is bekend om zijn oude kuuroord met warm bronwater en de daarbij horende kloof. Jazeker, het is weer eens tijd om een kloof te bezoeken vandaag. In dit geval de Taminakloof (Taminaschlucht). In de kloof ligt de oorsprong van het thermale water, waar al vele honderden jaren gebruik van wordt gemaakt door mensen die er een helende werking aan toe dichten.
Om vanuit het plaatsje Bad Ragaz tot bij de kloof te geraken kun je kiezen: met de bus of te voet. De bus doet een klein kwartiertje over de rit, terwijl je lopend waarschijnlijk toch al gauw zo’n anderhalf uur bezig bent om bij het begin van de kloof te komen. Uit de vorige zin kunnen jullie vast al afleiden voor welke optie wij hebben gekozen?! Daarnaast moet worden vermeld dat je, om de kloof binnen te komen, moet beschikken over muntgeld van in totaal 5 Zwitserse franc per persoon. De kloof is namelijk afgesloten met een draaihek dat alleen op muntgeld en dus niet op brief-, laat staan plastic geld werkt. Goed om te weten voor degenen die deze kloof ook eens willen bezoeken.
En een bezoek waard, dat is de kloof zeker. Erg lang is het gedeelte dat je kunt bezoeken overigens niet, maar indrukwekkend: dat dan weer wel. De kloof is behoorlijk smal en (LET OP) ook behoorlijk nat! Her en der drupt flink wat water langs de kloofrand naar beneden op de bezoeker, die te lang op bepaalde plaatsen stil staat. Overigens zijn er zeker ook droge gedeeltes, zodat pak-em-beet Jan de cameraman wel voldoende tijd en ruimte heeft om een statief met camera op te zetten. En dat kon wel eens nodig zijn om een echt mooie foto te maken, want behalve vochtig is de kloof ook aardig donker. Reden daarvoor is natuurlijk de smalheid van de kloof. Er valt maar weinig natuurlijk licht naar binnen en men heeft daarom ook op een aantal plaatsen gezorgd voor ondersteuning met kunstlicht.
Aan het eind van het bezoekgedeelte van de kloof kun je nog door een uitgehouwen tunnel lopen, waarbinnen je ook nog wat informatie kunt nalezen over de thermale bron die zich in de kloof bevindt. Binnnenin de tunnel zie je dit warme water (circa 38 graden) overigens ook stromen. Water, dat al vele honderden jaren geleden mensen naar deze plek toelokte en dat zorgde voor het hier vestigen van een compleet badhuis. Dit kun je, voor of na je bezoek aan de kloof ook nog bezoeken, compleet met museum. Dit laten wij echter voor wat het is, want we moeten nog terug met de bus naar Bad Ragaz, om vervolgens verder te kunnen rijden naar Liechtenstein.
Dit laatste stuk van de etappe van vandaag is overigens maar zo’n 25 kilometer meer. Dat valt dus reuze mee en we arriveren dan ook al zo rond 17 uur bij het hotel. Het hotel ziet er aan de buitenzijde niet bijzonder mooi uit (het maakt nogal een – letterlijk – houterige indruk), maar het is ons inziens desalniettemin nog behoorlijk nieuw. Het hotel ligt vrij hoog op een berg, nog tussen een paar bergtoppen in en bevindt zich eigenlijk “in the middle of nowhere”. We zijn dan ook blij dat ons bij de receptie te verstaan wordt gegeven, dat we vanavond voor het diner ook gewoon in het hotel terechtkunnen. Dat scheelt wellicht een hoop zoekwerk in één van de kleinste landen van Europa.
WILDLIFE COUNT: Een marmot, 2 grote roofvogels (arendachtigen, maar lastig nader te definiëren vanuit een rijdende auto waar ze ineens voor opdoken) en divers ander gevogelte.
We lopen naar de bushalte (circa 200 meter) en rijden vervolgens met de bus (circa 300 meter) naar de Parsenn Bahn. Een diagonaal treintje (waar hebben we dat eerder gezien?), dat je via een middelstation op een hoogte van circa 2200 meter naar een eindstation op een hoogte van ruim 2600 meter brengt. Verschil met het vorige diagonale treintje is wel dat de Parsenn Bahn niet alleen in een berg rijdt, maar ook “gewoon” buiten. Je hebt hier dus wel degelijk uitzicht, dat wil zeggen: zodra je het middelstation nadert en boven de laaghangende bewolking in het dal uit reikt. Bij het eindstation stappen we uit en genieten eerst even van het uitzicht. Vanwege de tijd hebben we dan al besloten vanaf hier terug te lopen naar het middelstation (een wandeling van een klein uurtje) en niet met een aansluitende kabelbaan nog hoger de berg op te gaan.
De wandeling is best lastig. Het pad loopt namelijk behoorlijk steil naar beneden en ligt aardig bezaaid met losse steentjes en stenen. Af en toe wordt het gelukkig ook wat minder steil en er zijn ook korte stukjes die je door de alpenweide (zonder stenen) voeren. Onderweg zien we een dier het pad oversteken. Nadere bestudering via de inzoomfunctie van het fototoestel leert ons dat we opnieuw te maken hebben met een marmot. Hoeveel je er ook ziet, het blijven leuke beesten en dit exemplaar laat zich ook nog eens rustig bekijken.
Het uitzicht vanaf de berg is erg mooi. De laaghangende bewolking boven het dal begint langzaam maar zeker steeds grotere gaten te vertonen, zodat we in de diepte onder ons inmiddels ook Davos kunnen zien liggen. Terwijl we verder lopen, horen we regelmatig vogels roepen en fluiten, maar in slechts een enkel geval laten de diertjes zich ook zien. Ze zijn helaas te snel om op de foto vast te leggen. Na onderweg nog wel een klein (privé?) vliegtuig te hebben zien passeren, arriveren we ruim op tijd om de laatste trein richting het dal te nemen, voordat het treinpersoneel aan een uur middagpauze begint. Zo houden we wat meer tijd over voor de rest van ons dagprogramma.
Nadat we uit de trein zijn gestapt lopen we naar de dichtstbijzijnde bakkerij, waar geheel volgens jouw eigen keus een sandwich (2 aan elkaar vastzittende broodjes in dit geval) wordt geprepareerd. We eten die vervolgens op, zittend in de zon op een bankje in een klein park middenin Davos Dorp. Het park wordt opgesierd door een vijvertje met een kunstwerk bestaande uit diverse menselijke figuren. Alle figuren hebben een paraplu en de meeste kijken triestig naar de grond (de 14 reden om droevig te worden van regen), maar één van de figuren kijkt hoopvol naar boven, houdt de paraplu ook niet boven het hoofd en diens paraplu is bovendien rood van kleur. De hoop die de zon brengt als tegenstelling met de 14 grauwgrijze droevige figuren met dito gekleurde paraplu’s.
Zo rond 13 uur zijn we terug bij het hotel en vertrekken we uiteindelijk echt richting Liechtenstein. Het kleine vorstendommetje, waar we vanavond in het plaatsje Malbun (ook voornamelijk bekend van de wintersport) zullen verblijven. Onderweg doen we echter eerst nog een plaatsje in Zwitserland aan. Dat plaatsje, Bad Ragaz, is bekend om zijn oude kuuroord met warm bronwater en de daarbij horende kloof. Jazeker, het is weer eens tijd om een kloof te bezoeken vandaag. In dit geval de Taminakloof (Taminaschlucht). In de kloof ligt de oorsprong van het thermale water, waar al vele honderden jaren gebruik van wordt gemaakt door mensen die er een helende werking aan toe dichten.
Om vanuit het plaatsje Bad Ragaz tot bij de kloof te geraken kun je kiezen: met de bus of te voet. De bus doet een klein kwartiertje over de rit, terwijl je lopend waarschijnlijk toch al gauw zo’n anderhalf uur bezig bent om bij het begin van de kloof te komen. Uit de vorige zin kunnen jullie vast al afleiden voor welke optie wij hebben gekozen?! Daarnaast moet worden vermeld dat je, om de kloof binnen te komen, moet beschikken over muntgeld van in totaal 5 Zwitserse franc per persoon. De kloof is namelijk afgesloten met een draaihek dat alleen op muntgeld en dus niet op brief-, laat staan plastic geld werkt. Goed om te weten voor degenen die deze kloof ook eens willen bezoeken.
En een bezoek waard, dat is de kloof zeker. Erg lang is het gedeelte dat je kunt bezoeken overigens niet, maar indrukwekkend: dat dan weer wel. De kloof is behoorlijk smal en (LET OP) ook behoorlijk nat! Her en der drupt flink wat water langs de kloofrand naar beneden op de bezoeker, die te lang op bepaalde plaatsen stil staat. Overigens zijn er zeker ook droge gedeeltes, zodat pak-em-beet Jan de cameraman wel voldoende tijd en ruimte heeft om een statief met camera op te zetten. En dat kon wel eens nodig zijn om een echt mooie foto te maken, want behalve vochtig is de kloof ook aardig donker. Reden daarvoor is natuurlijk de smalheid van de kloof. Er valt maar weinig natuurlijk licht naar binnen en men heeft daarom ook op een aantal plaatsen gezorgd voor ondersteuning met kunstlicht.
Aan het eind van het bezoekgedeelte van de kloof kun je nog door een uitgehouwen tunnel lopen, waarbinnen je ook nog wat informatie kunt nalezen over de thermale bron die zich in de kloof bevindt. Binnnenin de tunnel zie je dit warme water (circa 38 graden) overigens ook stromen. Water, dat al vele honderden jaren geleden mensen naar deze plek toelokte en dat zorgde voor het hier vestigen van een compleet badhuis. Dit kun je, voor of na je bezoek aan de kloof ook nog bezoeken, compleet met museum. Dit laten wij echter voor wat het is, want we moeten nog terug met de bus naar Bad Ragaz, om vervolgens verder te kunnen rijden naar Liechtenstein.
Dit laatste stuk van de etappe van vandaag is overigens maar zo’n 25 kilometer meer. Dat valt dus reuze mee en we arriveren dan ook al zo rond 17 uur bij het hotel. Het hotel ziet er aan de buitenzijde niet bijzonder mooi uit (het maakt nogal een – letterlijk – houterige indruk), maar het is ons inziens desalniettemin nog behoorlijk nieuw. Het hotel ligt vrij hoog op een berg, nog tussen een paar bergtoppen in en bevindt zich eigenlijk “in the middle of nowhere”. We zijn dan ook blij dat ons bij de receptie te verstaan wordt gegeven, dat we vanavond voor het diner ook gewoon in het hotel terechtkunnen. Dat scheelt wellicht een hoop zoekwerk in één van de kleinste landen van Europa.
WILDLIFE COUNT: Een marmot, 2 grote roofvogels (arendachtigen, maar lastig nader te definiëren vanuit een rijdende auto waar ze ineens voor opdoken) en divers ander gevogelte.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
