Davos, Zwitserland, dinsdag 8 augustus 2017
Door: Jacky
Blijf op de hoogte en volg Patricia
08 Augustus 2017 | Zwitserland, Davos Dorf
Deze ochtend gaat de wekker om half 8. De dag is namelijk volgepland, zonder dat wij daar moeite voor hebben moeten doen. We schuiven aan bij het ontbijt, dat in dit viersterrenhotel overigens niet veel anders is dan in een meer standaard hotel zoals we die deze vakantie voor het grootste deel aandoen. Na het ontbijt is het dan tijd om op te frissen en te kiezen of we nu een korte of een lange broek aandoen. De weersvoorspellingen zijn het er namelijk niet helemaal over eens, wat voor soort weer ons te wachten staat vandaag en we gaan wel weer naar een hoogte van tussen de 2000 en 2500 meter.
Na te hebben gekozen voor 1 lange (Patricia) en 1 korte (Jacky) broek spoeden we ons naar de bushalte die een paar honderd meter voorbij ons hotel ligt. Bij de halte aangekomen kunnen we mooi een praatje maken met 2 Limburgse dames die ons al de hele reis vergezellen van het ene naar het andere hotel. Dat doen ze niet alleen omdat wij (hopelijk) aangenaam gezelschap zijn, maar simpelweg omdat zij dezelfde reis hebben geboekt als wij. Zo kun je ’s ochtends bij het ontbijt, ’s avonds bij het diner, of zoals nu bij de bushalte mooi wat ervaringen uitwisselen.
De bus brengt ons in nog geen 10 minuten naar het station in het centrum van Davos (Davos Platz, terwijl wij aan de rand van de stad, in Davos Dorf, zitten). Daar vragen we na waar we moeten zijn en ruim tien minuten voor de vertrektijd zitten we al in één van de panoramarijtuigen van de Bernina Express. Deze trein met panoramuitzicht (doordat er enorme ramen aan weerszijden in de rijtuigen zijn gemonteerd) maakt onderdeel uit van het spoorwegnetwerk van de Rätischer Bahn. Een netwerk van honderden kilometers door bergen en dalen in de zuidoosthoek van Zwitserland. En ook voor deze openbaar vervoer onderneming geldt weer dat al het materiaal en materieel er zeer goed onderhouden uitziet!
De rit van Davos naar eindstation Tirano (net over de grens in Italië) is fraai. Je rijdt door een wisselend berglandschap en komt onderweg door talloze tunnels en over vele viaducten. Vanwege het bijzondere karakter is deze baan ook uitgeroepen tot werelderfgoed door de welbekende Unesco. Wat ons betreft absoluut terecht. We passeren helder licht- en donkerblauwe meren, gletsjers, alpenweides en vele dorpjes die elk dat typische Zwitserse dorpsgezicht (houten huizen en een karakteristiek – of noem het pittoresk – kerkje in het centrum van dorp).
Al dat fraais kun je overigens ook – al rijdende – vanaf buiten gade slaan. Het achterste treinstel is namelijk een open wagon met bankjes, van waaruit je kunt proberen om een zo mooi mogelijke foto te maken tussen het passeren van 2 tunnel(tje)s door. Dat dit best wat vakmanschap en een goede timing vereist is ons al snel duidelijk. Desalniettemin slagen we er toch in om de prachtige omgeving zo af en toe op de gevoelige plaat vast te leggen.
Het enige wat ons deze dag een beetje tegenzit is een oponthoud op 5/6 van de totale rit. Die rit duurt overigens lang, want we vertrokken om 9.53 uur uit Davos en zouden normaliter rond 13.30 uur in Tirano aangekomen zijn. Het oponthoud door een kapotte trein voor ons, kost ons echter ruim een half uur extra reistijd, zodat we pas om 14.10 uur uit de trein stappen op het perron van het schijnbaar mooie plaatsje Tirano. Het schijnt een mooi dorpshart te hebben met mooie oude gebouwtjes, maar dat hebben wij niet kunnen vaststellen. De trein terug vertrekt namelijk alweer om 15 uur en we moeten ook nog gauw wat te eten zien te bemachtigen.
Zo wil het geval dat we deze middag aan “hogesnelheidstoerisme” doen. Een nieuw soort sport die eruit bestaat dat je met een broodje in de hand de hoofdstraat van een Italiaans stadje door snelwandelt richting een kerkje dat DE attractie van het stadje zou moeten zijn. Gelukkig blijkt het kerkje ook absoluut aan de verwachtingen te voldoen. We nemen wat foto’s van de buitenkant, maar eenmaal binnen wordt het geheel pas écht fotogeniek. De kerk is ooit gebouwd ter ere van een Mariaverschijning in (als we ons niet vergissen) 1503. We hebben het hier dus over een 16e eeuwse kerk, die de beeldenstorm absoluut heeft overleefd. In Italië is de bevolking dan ook wat minder Protestant dan in Nederland. Wat een schitterend interieur met houtsnijwerk, beelden, een prachtig altaar en een orgel (dat weliswaar een eeuwtje jonger is dan de kerk zelf) dat uit werkelijk fantastisch vormgegeven houtsnijwerk is opgebouwd. Prachtig en wat jammer dat we na een bezichtiging van een minuut of 10 ons alweer terug moeten spoeden richting de trein!
Na nog een klein beetje te zijn verdwaald (hogesnelheidstoerisme betekent dat je soms de juiste afslag wel een voorbijraast) zijn we een paar minuten voor 15 uur weer terug bij het station. We stationeren ons opnieuw voor de lange, lange – maar mooie – reis terug naar Davos. Dan merken we dat je van de hele dag alleen maar zitten (en je een kleine 45 minuten haasten) veel vermoeider wordt dan van een dagje bergwandelen. De gapen zijn niet van de lucht. Gelukkig houden ons een overstap of 3 bij de les. De trein terug is overigens ook geen panoramatrein, maar een ietwat gewonere trein. Dan voel je je niet zo beschaamd, wanneer je even de ogen sluit.
Aangekomen in Davos dachten we ergens een snelle hap te gaan halen. Het is immers al ruim half 7 geweest. Daarbij komen we echter bedrogen uit. Blijkbaar is de wekelijkse horecarustdag hier de dinsdag in plaats van de maandag. Bijna alles is gesloten en dus kiezen we er maar voor om in ons eigen hotel te gaan navragen of daar wellicht nog een plaatsje aan de dinertafel beschikbaar is. Dat is er gelukkig en een vriendelijk man – à la Frank van Poelje van het voormalige Zomerlust in Axel – zorgt ervoor dat onze wienerschnitzel werkelijk als een sterrenmaaltijd smaakt.
Morgen weer verdertrekken naar het volgende land(je), want dan staat Liechtenstein op het programma!
WILDLIFE COUNT: diverse vogeltjes en wat grotere vogels (zwart met witte vleugels of vleugeltippen – momenteel niet nader te defniëren). Vanuit de trein veel spectaculaire flora, maar helaas wat minder fauna gezien dus!
Na te hebben gekozen voor 1 lange (Patricia) en 1 korte (Jacky) broek spoeden we ons naar de bushalte die een paar honderd meter voorbij ons hotel ligt. Bij de halte aangekomen kunnen we mooi een praatje maken met 2 Limburgse dames die ons al de hele reis vergezellen van het ene naar het andere hotel. Dat doen ze niet alleen omdat wij (hopelijk) aangenaam gezelschap zijn, maar simpelweg omdat zij dezelfde reis hebben geboekt als wij. Zo kun je ’s ochtends bij het ontbijt, ’s avonds bij het diner, of zoals nu bij de bushalte mooi wat ervaringen uitwisselen.
De bus brengt ons in nog geen 10 minuten naar het station in het centrum van Davos (Davos Platz, terwijl wij aan de rand van de stad, in Davos Dorf, zitten). Daar vragen we na waar we moeten zijn en ruim tien minuten voor de vertrektijd zitten we al in één van de panoramarijtuigen van de Bernina Express. Deze trein met panoramuitzicht (doordat er enorme ramen aan weerszijden in de rijtuigen zijn gemonteerd) maakt onderdeel uit van het spoorwegnetwerk van de Rätischer Bahn. Een netwerk van honderden kilometers door bergen en dalen in de zuidoosthoek van Zwitserland. En ook voor deze openbaar vervoer onderneming geldt weer dat al het materiaal en materieel er zeer goed onderhouden uitziet!
De rit van Davos naar eindstation Tirano (net over de grens in Italië) is fraai. Je rijdt door een wisselend berglandschap en komt onderweg door talloze tunnels en over vele viaducten. Vanwege het bijzondere karakter is deze baan ook uitgeroepen tot werelderfgoed door de welbekende Unesco. Wat ons betreft absoluut terecht. We passeren helder licht- en donkerblauwe meren, gletsjers, alpenweides en vele dorpjes die elk dat typische Zwitserse dorpsgezicht (houten huizen en een karakteristiek – of noem het pittoresk – kerkje in het centrum van dorp).
Al dat fraais kun je overigens ook – al rijdende – vanaf buiten gade slaan. Het achterste treinstel is namelijk een open wagon met bankjes, van waaruit je kunt proberen om een zo mooi mogelijke foto te maken tussen het passeren van 2 tunnel(tje)s door. Dat dit best wat vakmanschap en een goede timing vereist is ons al snel duidelijk. Desalniettemin slagen we er toch in om de prachtige omgeving zo af en toe op de gevoelige plaat vast te leggen.
Het enige wat ons deze dag een beetje tegenzit is een oponthoud op 5/6 van de totale rit. Die rit duurt overigens lang, want we vertrokken om 9.53 uur uit Davos en zouden normaliter rond 13.30 uur in Tirano aangekomen zijn. Het oponthoud door een kapotte trein voor ons, kost ons echter ruim een half uur extra reistijd, zodat we pas om 14.10 uur uit de trein stappen op het perron van het schijnbaar mooie plaatsje Tirano. Het schijnt een mooi dorpshart te hebben met mooie oude gebouwtjes, maar dat hebben wij niet kunnen vaststellen. De trein terug vertrekt namelijk alweer om 15 uur en we moeten ook nog gauw wat te eten zien te bemachtigen.
Zo wil het geval dat we deze middag aan “hogesnelheidstoerisme” doen. Een nieuw soort sport die eruit bestaat dat je met een broodje in de hand de hoofdstraat van een Italiaans stadje door snelwandelt richting een kerkje dat DE attractie van het stadje zou moeten zijn. Gelukkig blijkt het kerkje ook absoluut aan de verwachtingen te voldoen. We nemen wat foto’s van de buitenkant, maar eenmaal binnen wordt het geheel pas écht fotogeniek. De kerk is ooit gebouwd ter ere van een Mariaverschijning in (als we ons niet vergissen) 1503. We hebben het hier dus over een 16e eeuwse kerk, die de beeldenstorm absoluut heeft overleefd. In Italië is de bevolking dan ook wat minder Protestant dan in Nederland. Wat een schitterend interieur met houtsnijwerk, beelden, een prachtig altaar en een orgel (dat weliswaar een eeuwtje jonger is dan de kerk zelf) dat uit werkelijk fantastisch vormgegeven houtsnijwerk is opgebouwd. Prachtig en wat jammer dat we na een bezichtiging van een minuut of 10 ons alweer terug moeten spoeden richting de trein!
Na nog een klein beetje te zijn verdwaald (hogesnelheidstoerisme betekent dat je soms de juiste afslag wel een voorbijraast) zijn we een paar minuten voor 15 uur weer terug bij het station. We stationeren ons opnieuw voor de lange, lange – maar mooie – reis terug naar Davos. Dan merken we dat je van de hele dag alleen maar zitten (en je een kleine 45 minuten haasten) veel vermoeider wordt dan van een dagje bergwandelen. De gapen zijn niet van de lucht. Gelukkig houden ons een overstap of 3 bij de les. De trein terug is overigens ook geen panoramatrein, maar een ietwat gewonere trein. Dan voel je je niet zo beschaamd, wanneer je even de ogen sluit.
Aangekomen in Davos dachten we ergens een snelle hap te gaan halen. Het is immers al ruim half 7 geweest. Daarbij komen we echter bedrogen uit. Blijkbaar is de wekelijkse horecarustdag hier de dinsdag in plaats van de maandag. Bijna alles is gesloten en dus kiezen we er maar voor om in ons eigen hotel te gaan navragen of daar wellicht nog een plaatsje aan de dinertafel beschikbaar is. Dat is er gelukkig en een vriendelijk man – à la Frank van Poelje van het voormalige Zomerlust in Axel – zorgt ervoor dat onze wienerschnitzel werkelijk als een sterrenmaaltijd smaakt.
Morgen weer verdertrekken naar het volgende land(je), want dan staat Liechtenstein op het programma!
WILDLIFE COUNT: diverse vogeltjes en wat grotere vogels (zwart met witte vleugels of vleugeltippen – momenteel niet nader te defniëren). Vanuit de trein veel spectaculaire flora, maar helaas wat minder fauna gezien dus!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
