Honningsvåg, Noorwegen, zaterdag 25 juli 2015

Aahhh, vanochtend heerlijk uitgeslapen. We schrikken wakker van onze wekker. Bij Jacky en Patricia is dat pas rond 10 uur, dus dat betekent dat we vandaag bij de laatsten aan het ontbijt zijn. Laten we echter van tevoren al geinformeerd zijn dat het ontbijt in het weekend tot 11 uur doorloopt. Heerlijk, nog zo’n dagje rustig opstarten en het begint hier zowaar nog op vakantie te lijken!

Omdat we de afgelopen 2 dagen goed gebruik hebben gemaakt van het mooie weer om de Kirkenporten en de Noordkaap te bekijken hebben we een laatste programmaloze dag in Honningsvåg. Zo’n dag leent zich bij uitstek om zelf, buitenom de reeds door toeristen platgewalste paden, eens op zoek te gaan naar leuke lokale plaatsen om de dag door te brengen.

We rijden vanuit ons hotel naar het VVV kantoor om eens te informeren naar de wandelmogelijkheden in de buurt. Helaas komen we daar na wat proberen niet veel verder dan een kaart waarop naar een aantal plaatsen wordt gewezen door de VVV medewerkster. Plaatsen die staan aangeduid als “T” en die blijkbaar niet van veel nadere uitleg kunnen worden voorzien. Dan maar op goed geluk een “T” prikken en gaan kijken wat er daar te zien valt.

De door ons gekozen “T” staat bij het plaatsje Nordvågen, slechts een ruime 5 kilometer bij ons hotel vandaan. De weg ernaartoe is één van de weinige wegen die we hier op dit noordelijke eiland nog niet eerder gereden hebben. Zo ontdekken we een plaatsje dat zich achter een tunnel, die notabene door middel van slagbomen kan worden afgesloten, en waar de weg circa een 1 à 1,5 kilometer na de tunnel domweg ophoudt. “Einde van de bewoonde wereld” zou een bord zijn dat hier goed op zijn plaats is.

We laden onszelf (en onze spullen) uit de huurauto en beginnen aan een pad, pal langs de kust lopend over een rotsachtige heuvel. Een pad waar we al snel een paar rendieren tegen het witte en zwarte lijf lopen en waar verder diverse, weliswaar dode, muisjes voor het oprapen liggen. Naast ons schittert de zon op het open water en na een poosje ontdekken we een zwart iets in het water, dat steeds maar lijkt op te duiken en weer te verdwijnen. Gauw pakken we de verrekijker erbij, om al snel te ontdekken dat we min of meer langs de kust worden gevolgd door een grijze zeehond. Het dier heeft er blijkbaar schik in, want gedurende enkele honderden meters blijft het ons volgen.

Na een poosje gelopen te hebben houdt het pad, voor zover je daar nog van kon spreken, helemaal op en wordt het terrein dermate moeilijk begaanbaar dat we besluiten dat dit tochtje hier zijn keerpunt zal hebben. Na wat koekjes en drinken te hebben weggewerkt aanvaarden we de terugtocht, waarbij we zowaar een paar regendruppels voelen. Nauwelijks de moeite waard overigens, want ook vandaag boffen we alweer met wat het weer voor ons in petto heeft. Boven de bergen hangen dreigende mistbanken, maar bij ons aan de kust schijnt de zon.

Halverwege onze terugweg naar de auto denkt Jacky weer iets te zien in het water. En ja hoor, weer een leuke toevoeging voor de Wildlife Count van vandaag zwemt vrij dicht onder de kust aan ons voorbij: een 3-tal bruinvissen. Voor de niet-naturisten (of duidt dat woord toch op een andere hobby) onder ons: bruinvissen zijn de kleinste dolfijnensoort, die weliswaar ook in de Noordzee voorkomt, maar die je toch zelden in het wild kunt zien. Na het maken van een paar opnames met fototoestel en een filmpje met fototoestel en telefoon zijn de bruinvissen weer even plots verdwenen als dat ze verschenen. De rest van de terugweg vervolgen we, toch wel geprikkeld door nieuwsgierigheid, met een halve blik op de glibbere weg en een halve blik op het water.

Nadat we weer in de auto zijn gestapt besluiten we ook de vermoedelijk laatste stuk weg, die we nog niet eerder hadden bereden, af te gaan rijden richting Kamøyvaer. Dit is de plaats waar we volgens de standaardroute uit de reisgids een hotel zouden hebben gehad, in plaats van het hotel in Honningsvåg wat inmiddels na 3 dagen al een beetje als thuis begint te voelen. Het hotel in Kamøyvaer doet ons echter geenszins verlangen naar de originele route, want het ziet er op zijn zachtst gezegd een beetje uit als een “werk-in-uitvoering” object. In sommige delen van het hoofdgebouw zitten niet eens ramen en het overige deel doet ook al aardig vervallen aan. Nee, we snappen nu waarom we voor het omzetten van dit hotel naar ons hotel in Honningsvåg moesten bijbetalen en achteraf gezien kunnen we daar dus ook zeker mee leven. Overigens is Kamøyvaer wel mooi gelegen aan een baai, maar maakt het verder een beetje een slaperige indruk.

We rijden tenslotte ook nog even naar Skarsvåg, het stadje nabij de Kirkenporten. Daar staat nog een voor de toeristen bekend winkeltje annex café, wat de souvenir- en overige prullariafanaten onder ons niet links kunnen laten liggen. In het winkeltje is het 365 dagen kerstmis, maar erg groot kun je het niet noemen. We hebben het dan ook al snel gezien en rijden langs de weg richting de Noordkaap, door de dichte mist (jaja, we kunnen ons nu ook een beetje voorstellen wat de mensen van de Noordkaap gezien moeten hebben die de pech hadden om met dit soort weer daar te zijn) terug naar ons hotel.

Het avondeten gebruiken we, net als gisteren, “om de hoek”. Bij een soort snackbar/restaurant waar je binnen een half uur gegeten hebt en toch geen junkfood verorbert. Prima tentje dat Arctic Sans, wanneer je in Honningsvåg bent zeker een aanrader!

Vanavond houden we ons verder koest, want morgen is het tijd voor de volgende verplaatsing. We gaan weer terug in zuidelijke richting, om precies te zijn zullen we na 215 kilometer ons bivak opslaan in Alta. We proberen niet al te laat te vertrekken, omdat in Alta het nodige te zien is en 215 kilometer rijden hier in Noorwegen nog best een flinke tijd in beslag neemt. Het zijn niet de snelwegkilometers zoals we die in pakweg Nederland, België en Duitsland gewend zijn!

Tenslotte nog het vermelden waard: het ’s ochtends aankomen en ’s middags weer vertrekken van het post- annex cruiseschip de Hurtigruten vandaag. Al toeterend kwam hij vanochtend rond 10 uur het haventje van Honningsvåg binnen en rond een uur of 4 vanmiddag was hij alweer vertrokken. De toeristen aan boord zullen misschien een uurtje op de Noordkaap hebben kunnen vertoeven en wij vrezen voor ze dat ze vooral een dikke (mist)soep zullen hebben gezien!

Wildlife Count: een zeehond, 3 bruinvissen, vele (soorten) meeuwen, aalscholver, zeekoet, 3 (dode) muizen en weer een aantal Rudolph the Red nosed R……..