Täsch, Zwitserland, zondag 6 augustus 2017

Enigszins uitgeslapen zitten we vandaag rond kwart voor 9 in de ontbijtzaal. De zaal bevindt zich in de kelder van het hotel, waar het redelijk warm is. De zaal is wel netjes aangekleed en echt mooi afgewerkt met allerlei houtsnijwerk. Dit pas prima bij Zwitserland met de vele houten huizen die je hier overal in de dorpjes tussen en op de bergen ziet.

Na het ontbijt steken we de straat over naar het treinstation van Täsch. Hier kunnen we na een klein kwartiertje wachten instappen in de trein die ons in 12 minuten naar Zermatt brengt. Zermatt is een autovrije, maar desalniettemin behoorlijk drukke (wintersport)plaats. Er zijn volop hotels, restaurants, enzovoorts te vinden. De inwoners redden zich veelal te voet of met de fiets. De hotelgasten en overige bezoekers worden vanaf het Hauptbahnhof (treinstation) door de stad gereden met elektrische karretjes die je nog het best kunt omschrijven als uit de kluiten gewassen golfkarretjes. Die dingen rijden overigens nog best hard en zijn ook nog aardig gevaarlijk, want je hoort ze vanwege de elektrische aandrijving niet of nauwelijks aan komen.

Nog geen 100 meter van het Hauptbahnhof bevindt zich een volgend treinstationnetje, namelijk het station van de Gornergrat Bahn. Dit is weer een tandradbaan. In dit geval echter een moderne variant van het treintje waar we gisteren mee naar het Mer de Glace werden vervoerd. Deze nieuwe tandradbaan lijkt ook wat meer “pit” te hebben en rijdt ons in een half uur tijd van een hoogte (Zermatt) van 1620 meter naar een hoogte van (Gornergrat) 3089 meter. Onderweg bevinden zicht nog diverse tussenstations, waar je overal naar believen een keer kunt in- en uitstappen met je retourticket Zermatt – Gornergrat.

De lager gelegen stations liggen deze ochtend echter in een dichte mist, waardoor wij alleen bij het voorlaatste station (Rotenboden) uitstappen. Van daaruit heb je al een heel mooi uitzicht op maar liefst 29 van de in totaal 35 bergpieken die hier bij elkaar liggen met een hoogte van meer dan 4000 meter! Een waar hoge bergen massief hier dus, met als meest bekende (maar niet de hoogste) piek natuurlijk de Matterhorn (4478 meter, de hoogste piek hier is de Dufourspitze met zijn 4634 meter).

Vanuit de hier nog veelvuldig aanwezige sneeuw kun je zo zonder moeite een stuk of 6 gletsjers tellen. Een werkelijk zeer indrukwekkend gezicht!
We stappen terug de tandradbaan in die hier zeer regelmatig (om de 20 minuten zo ongeveer) in beide richtingen – omhoog en omlaag – voorbij komt. Na nog een paar minuten rijden bereiken we dan de Gornergrat. Een groot uitzichtpunt, vanwaar je de 29 pieken hoger dan 4000 meter allemaal kunt zien liggen. En dus ook de Matterhorn, maar helaas is het – weliswaar geen slecht – maar ook geen superhelder weer. De bekendste piek van Zermatt ligt daarom half in de bewolking verscholen. Erg jammer, want het is nu juist die bijzondere piek die de Matterhorn zo kenmerkt. Desalniettemin is het hier een zeer indrukwekkend landschap. Je waant je hier midden in de zomer letterlijk in hartje winter, hoewel het hier zeker niet superkoud is vandaag (op Gornergrat iets minder dan 10 graden Celsius). Daarnaast zijn ook onze gevederde vrienden de Alpenkouwtjes op deze grote hoogte opnieuw goed vertegenwoordigd.

Na het maken van ontelbare foto’s en filmpjes wordt het weer tijd om de afzink richting Zermatt aan te vangen. Eenmaal daar terug aangekomen lopen we naar een ander deel van de stad (slechts een minuut of 5 lopen overigens) naar het startpunt van de klim richting een ander hooggelegen uitzichtpunt, de zogenaamde Rothorn (3103 meter hoog). Die klim gebeurt in 3 gedeelten, waarvan de laatste 2 worden gevormd door kabelbanen, maar waar het eerste deel wordt verzorgd door een soort diagonaal door de berg omhoog rijdend treintje. Een zeer bijzondere manier van transport, waarbij wel eens even opgemerkt mag worden dat werkelijk ieder vervoersmiddel dat we hier in Zwitserland tot nu toe gebruikt hebben, er werkelijk als nieuw uitziet! Het openbaar vervoer zit hier in Täsch, Zermatt en omgeving in ieder geval uitstekend in elkaar.

Het laatste deel van de klim naar de Rothorn wordt verzorgd door de kabelbaan met de grootste gondels die wij ooit gezien hebben. Je kunt daar bij wijze van spreken met meerdere auto’s in parkeren. Vast en zeker handig voor de wintersport wanneer iedereen zijn skiuitrusting mee naar boven willen meenemen. Eenmaal boven wordt het dan tijd om de voeten uit de broekspijpen (in plaats van de handen uit de mouwen) te steken. We gaan vanaf hier een groot deel van de route terug naar beneden lopen over de zogenaamde Gamsweg (het gemsenpad).

Zoals de naam al zegt, zou je op dit pad een mooie bergbewoner tegen het lijf kunnen lopen, de gems. Een soort kruising tussen een geit en een hert. Het pad voert over de helling van behoorlijk steile bergen en we dalen tijdens de wandeling, die in totaal zo’n 2,5 uur duurt (1 uur en 45 minuten voor de eigenlijke wandeling en de rest voor een vervolgstuk richting het tussenstation van de route naar de Rothorn - het station Sunnega, vanwaar de diagonale trein terug richting Zermatt rijdt) tussen de 800 en 900 meter! Tijdens de wandeling komen we diverse marmotten, honderden of misschien wel duizend vlinders, een grote of kleine bonte specht, diverse andere vogelsoorten, enzovoorts tegen.......maar GEEN gems! Hoe we de bergrichels en de rotsen ook afspeuren: geen gehoornde vrienden vandaag.

Zo kunnen we ook vandaag weer geen diersoort van de “10 most wanted list” die we bij vertrek van Jaap hebben meegekregen afstrepen. Of het moet die (opgezette) steenarend zijn die we (achter glas) bij het tussenstation richting Rothorn hebben weten te fotograferen?! Desalniettemin was de Gamsweg een zeer mooie wandeling, die behalve fauna ook nog de nodige flora in de vorm van vele bloem- en plantensoorten aan je oog voorbij doet komen. Eén van die plantjes is het bekende Edelweiss (wie kent het niet?).

Na een lange middag arriveren we met behulp van de diverse soorten treintjes rond 18.15 uur weer in Täsch, waar we ons even kort kunnen opfrissen. Vervolgens door naar het diner, dat ook vanavond weer uit een prima 4 gangen bestaat. Ditmaal worden we geholpen door een medewerkster van Portugese komaf, die echter net als haar collega’s ook graag een woordje Nederlands wil leren spreken. Wat dat betreft kunnen we niet anders zeggen dan dat er hier in Hotel City een “gemütliche” sfeer heerst, die ook door de lokale mensen het liefst als “gezellig” wordt omschreven.

Na het eten lopen we onze Nederlandse serveerster van gisteren weer tegen het lijf. Zij geeft ons nog wat tips om morgen de pas geopende langste hangbrug ter wereld die hier vlakbij “hangt” te kunnen bekijken voor ons vertrek richting Davos. Terwijl we aansluitend naar buiten lopen valt ons de heldere lucht op. Reden genoeg om terug het hotel in te lopen en te vragen of je vanuit Täsch wellicht ergens ook nog een uitzicht op de Matterhorn hebt. En inderdaad, dat is er. Even voorbij ons hotel kun je via een smalle weg omhoog richting de zogenaamde Täschalp. Onderweg naar boven steekt er nog maar eens een marmot (nummer 8 van vandaag) de weg over en zien we ook nog net 2 herten tussen de bossen verdwijnen.

Het doel was echter uitzicht op een heldere Matterhorn. En na vele bochtjes zijn we uiteindelijk hoog genoeg om in de verte, badend in het avondrood, de kraakheldere bekendste berg van Zermatt en wijde omgeving te zien liggen. Zo kunnen we de Matterhorn toch nog in zijn volle glorie op de gevoelige plaat vastleggen. Dit maakt onze paar dagen in Täsch helemaal af. We kunnen dan ook iedereen aanraden om hier eens een kijkje te komen nemen!

WILDLIFE COUNT: Diverse vogels, waaronder een specht en vele alpenkouwtjes, honderden of wel duizend vlinders, 8 marmotten, een (opgezette) steenarend en 2 herten.